sobota, 8 października 2011

Ewa Nowak, Bardzo biała wrona

 "- A co to za bohomazy?
Wielkość liter rzeczywiście była taka, że w pierwszej chwili trudno się było domyślić, że składają się w jakieś słowa. Natalia jednak nie dała się zwieść, że to bohomazy. Poszukała początku napisu i wolno odczytała na głos:
-Bardzo, bardzo biała wrona!!! [...]
-Co za wandalizm! Świeżo malowane ściany! Z ludźmi nie dojdzie się do ładu.
-To nie wandalizm, tato.
-Nie? Więc jak to nazwiesz? Co to jest, jeśli nie wandalizm?
-To jest przemoc, tato. Przemoc psychiczna w czystej formie." *

O książkach Ewy Nowak słyszałam już od dawna i miałam ochotę sprawdzić, jak rzeczywiście pisze ta autorka. Podczas ostatniej wizyty w bibliotece zajrzałam więc także do działu dziecięco-młodzieżowego. Pierwszą książką pani Nowak, którą wzięłam w ręce była Bardzo biała wrona i to ją przyniosłam do domu. 
Zaczęłam przeglądać i ..... całkowicie pochłonęła mnie opowiadana przez autorkę historia. 

Bohaterką powieści jest Natalia Milewska. Spokojna, miła, kulturalna, wrażliwa. Wychowana w rodzinie pełnej ciepła i miłości, w atmosferze zaufania i uczciwości.
Dlatego nie jest przygotowana na to, co spotka ją w związku z Norbertem. Starszy od niej o dwa lata z pozoru jest bardzo sympatycznym chłopakiem, który poza Natalią świata nie widzi. To Norbert zainicjuje pierwsze spotkanie, to on będzie cierpliwie oplatał dziewczynę pajęczyną swego zainteresowania, aż ostatecznie zwróci ona na niego swoją uwagę. Z każdym dniem Natalia będzie się czuła bardziej związana z chłopakiem, kiedy go przy niej nie będzie jej myśli będą krążyć wokół niego. Aż Natalia stwierdzi, że kocha Norberta jak nikogo na świecie. Ale czy rzeczywiście to co czuje jest szczere? A może omotana przez Norberta, pilnowana na każdym kroku, spełnia tylko jego oczekiwania. 
Jej przyjaciele zaczynają zauważać, że z Natalią dzieje się coś niedobrego. Oni widzą, że związek z Norbertem, pozornie udany, nie przynosi dziewczynie szczęścia i uspokojenia. 
Czy Natalia także dostrzeże, że żyje w toksycznym związku, że jest ofiarą przemocy? 
Obok wątku głównego Ewa Nowak porusza w tej powieści szereg innych ważki8ch problemów. 
Pojawia się więc problem adopcji, problemów ze wzajemnym  zaakceptowaniem się członków powiększonej w ten sposób rodziny. Występuje tu też para znana z innej powieści pani Nowak Krzywe 10 - Milenka i Witek. Milenka jest przyjaciółką Natalii, jej związek z Witkiem jest bardzo udany. Jednak i oni przechodzą kryzys poznając czym jest wierność. 
Ewa Nowak pisze też o relacjach w przyjaźni, o tym czy prawdziwy przyjaciel to ten, kto nam potakuje czy może to ktoś taki,komu na nas zależy na tyle, że potrafi powiedzieć nam prawdę, nawet za cenę niezrozumienia i odrzucenia.

Dawno już wyrosłam z wieku młodzieńczego, ale wydaje mi się, że Ewa Nowak dobrze uchwyciła styl życia i  wysławiania się współczesnej młodzieży. To czy kreacje bohaterów są prawdziwe najlepiej według mnie oceniliby sami adresaci tej powieści. Mnie osobiście wydawało się, że Natalka, Milenka, Mucha, bądź co bądź uczennice pierwszej klasy liceum, są jak na swój wiek bardzo dojrzałe. Sposób w jaki oceniają sytuację, w jaki podejmują walkę o Natalię świadczy o ich mądrości i właśnie dojrzałości. Sama Natalia, gdyby nie jej zaślepienie w stosunku do Norberta, byłaby ideałem córki, siostry, przyjaciółki. Ale może taka właśnie jest dzisiejsza młodzież i jeżeli tak jest to chwała im za to.

Ewa Nowak pisze bardzo prostym i przystępnym językiem, a jednocześnie bardzo pięknym, nie stosując słów wulgarnych, nieprzyzwoitych. Ale taka powinna być książka dla młodzieży - zrozumiała i dająca pozytywny przykład. 
Myślę, że warto by po tę powieść sięgnęli także dorośli. I dla nich znajdzie się w niej materiał do przemyśleń. 
Przykładem mogą być relacje pomiędzy Natalią a jej wujkiem Marcinem. Często, nawet nie zdając sobie sprawy, dorośli potrafią sprawić przykrość dziecku, które bardzo kochają.

Ewa Nowak jest więc kolejną autorką powieści dla młodzieży, która potrafi przyciągnąć uwagę także starszego czytelnika, wzbogacić jego spojrzenie na świat, ułatwić zrozumienie młodego pokolenia. Ponieważ my starsi często zapominamy, że kiedyś też byliśmy młodzi.

Moja ocena: 5/6

* Ewa Nowak, Bardzo biała wrona, Egmont, Warszawa 2010, s. 268-269

12 komentarzy:

  1. Była to pierwsza książka od pani Ewy Nowak jaką przeczytałam i spodobała mi się. Mam nadzieję przeczytać w przyszłości coś jeszcze tej autorki:)
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  2. Cassin:)
    Więc obie mamy nadzieję i chęć na więcej.

    OdpowiedzUsuń
  3. Brzmi ciekawie i ja z chęcią się skuszę:))
    Pozdrawiam!!

    OdpowiedzUsuń
  4. Nie czytałam jeszcze nic tej autorki, a twoja recenzja zachęca, aby to zmienić

    OdpowiedzUsuń
  5. uwielbiam jej powieści dla młodzieży, czytałam je w tym samym czasie, co moja córka, ona już niby wyrosła, ale nadal kupujemy kolejne i czytamy, bo uważam, ze one są uniwersalne i ciekawe.

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie znam powieści Pani Nowak, na ten moment fabuła nie bardzo mnie zaciekawiła, ale nigdy nie wiadomo czy w przyszłości po książkę nie sięgnę. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Czytałam parę powieści Ewy Nowak.Podobają mi się.?Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  8. Z autorką miałam do czynienia w gazecie dla młodzieży, w kąciku z poradami. Pisała mądrze, jej książki na pewno również zawierają wiele dobrych rad dla młodzieży :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Kasandra_85:)
    Życzę miłej lektury.

    Guciamal:)
    Sięgnęłam po nią zachęcona pozytywnymi ocenami na którymś książkowym portalu. Ponadto zaciekawiło mnie, ze sporo książek tej autorki widziałam w księgarni. Tak jakoś wpadły mi w oko pośród natłoku wszelkiej maści książek o wampirach itp. Zaciekawiło mnie więc co to za pozycje, które próbują konkurować z tak popularną literaturą młodzieżową.
    Pani Ewa mnie przekonała do siebie.

    OdpowiedzUsuń
  10. Kasiu:)
    Też tak uważam, choć to moja pierwsza, ale nie ostatnia, powieść pani Ewy.
    Myślę, że jest wiele powieści dla młodzieży, które powinni przeczytać także starsi (i to nie tylko ci młodzi duchem).

    Dosiak:)
    Rzeczywiście nasze czytelnicze wybory chadzają nieraz dziwnymi szlakami. Więc gdyby... kiedyś... to życzę udanej lektury.

    Cecyliarodzinaidom:)
    To rzeczywiście wartościowe pozycje.

    Dusia:)
    Tak właśnie odebrałam tę książkę - jako radę, przestrogę dla młodych ludzi, często zbyt ufnych wobec swoich partnerów.

    OdpowiedzUsuń
  11. Po lekturze ksiązki stwierdziłam, że sama rok temu byłam w takim toksycznym związku, co niestety uświadomiłam sobie za późno ale na szczęście teraz gdy jest już po wszystkim, czuję się wolna, wolna od wiecznego kontrolowania i wiecznego narzucania mi swojej woli- żałuję tylko, że trafiłam na Bardzo białą wronę za późno ;)

    OdpowiedzUsuń
  12. Bardzo mi sie podobała ta ksiązka chciałabym dowiedziec sie dalszej histori Natali . Jestem w wieku 16 lat i szczerze powiedziawszy mało co czytam, mozna powiedziec ze wogóle nie czytam ale jak zaczelam czytac tę ksiązke to tak mnie wciągneła ze przeczytałam ja w niecałe dwa dni. W nastepnych dniach mam plany że przeczytam kolejną ksiazke z tej seri :)
    Polecam do przeczytania !

    OdpowiedzUsuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...