"Dwa miesiące minęły jak jeden dzień"

Wczoraj minęły dwa miesiące mojej przygody z blogowaniem. To był zupełny impuls, aby założyć własnego książkowego bloga. Właściwie pomysł pojawił się kiedy trafiłam na wyzwania czytelnicze i zorientowałam się jak wiele jest blogów o takiej tematyce. Ponadto chciałam wziąć udział w niektórych wyzwaniach i stwierdziłam, że łatwiej będzie mi się przyłączyć, jeśli będę miała swój blog. I tak to się zaczęło. 

Nigdy nie marzyłam nawet o tym, że to moje pisanie spotka się z jakimkolwiek zainteresowaniem. Dlatego jest mi ogromnie miło, że tyle osób odwiedza mojego bloga i czyta, to co piszę. A jeszcze większą radością są dla mnie Wasze komentarze. Bardzo wszystkim dziękuję, bo to dzięki Wam chętnie zasiadam do komputera, by podzielić się wrażeniami z nowej lektury. I bardzo lubię podczytywać, to, co piszecie Wy. To stało się już prawie nałogiem. Codziennie zaglądam do blogowego świata i sprawia mi to ogromną przyjemność. Fakt, że tak wiele osób podziela pasję podobną do mojej jest dla mnie ogromnie budujący. W dzisiejszym świecie, w którym dla większości ludzi czytanie książek jest przeżytkiem i stratą czasu posiadanie tak wielu kochających książki znajomych jest ogromnym skarbem (i wcale nie przeszkadza fakt, że kontaktować możemy się jedynie poprzez internet). Nie oznacza to, że wokół siebie nie mam osób, dla których czytanie jest treścią życia. Oczywiście, że mam też grono takich znajomych. Nie umniejsza to jednak znaczenia, jakie ma dla mnie Wasza obecność. 

Muszę się też przyznać, że często odczuwam tremę przed opublikowaniem kolejnego postu. Wiąże się to z poczuciem pewnej odpowiedzialności za to, co napiszę o przeczytanej książce. A zaczęło się wtedy, gdy w Waszych komentarzach pojawiły się wpisy, że dzięki mojej recenzji macie ochotę przeczytać daną książkę. I tu zaczęłam tchórzyć. A jeżeli Wam się nie spodoba? I chociaż tłumaczę sobie, że to co piszę jest moją szczerą oceną książki, a także, że gusta są odmienne, to jednak się lękam. Ale jednocześnie sprawia mi ogromną radość fakt, że ktoś z Was napisze, że chciałby tę książkę przeczytać. Przecież jest podobnie ze mną. Też zbieram z Waszych blogów perełki, do których chciałabym kiedyś zajrzeć

Jedynym "minusem" mojej fascynacji blogowaniem jest to, że zbyt dużo czasu spędzam przed komputerem. Co prawda nie żałuję żadnej chwili poświęconej na spotkanie z Wami, ale wiem, że gdybym ten czas przeznaczyła na czytanie, czytałabym więcej. Mimo to, nie zamierzam rezygnować z codziennych odwiedzin na Waszych blogach i z prowadzenia swojego.

Jednym słowem: niezmiernie się cieszę z posiadania własnego bloga, a przede wszystkim z Waszej obecności.